Kerem Batumlu
Kapıldım Gidiyorum Bahtımın Rüzgarına
Gezi yazısı desen değil. Anı desen hiç değil. Deneme? Eh. Öykü? Biraz. İtiraf? Neredeyse.
Kerem Batumlu ilk kitabında edebiyat türleri arasında kafayı gözü yararak ilerliyor. Asya’dan Güney Amerika’ya çeşitli coğrafyalarda sosyoloji parçalıyor.
İbret alınası bir durum.
“Son bahanem de bu işte. Tutanların tarzı belli. Bizim sabit bir tarzımız yok. Her şeyi alıp çorba yapıyorum. Latin ritimlerini alta koyuyorum, üstüne sert gitarlar… Saksafoncu zaten cazcı, ipini salıyorum, şarkıyı caza buluyor. Sonra pank pank şarkı sözleri. Ver folkloru, ver blues’u. Böyle olunca satmak daha zor oluyor. Tarz önemli. Tarz demek etiket demek. “Punk” “folk” “reggae” diye albümün üzerine etiketi yapıştıracaksın ki hedef kitlen belli olsun. Reklam odağını, coğrafyanı, demografini ona göre belirleyeceksin. Biz tersten gidiyoruz. Akıntıya karşı kürek çekiyoruz. Ancak yavaş yavaş grubu tanıyacaklar, kitle gıdım gıdım büyüyecek, şarkıların sözlerini öğrenecekler de tarzlar ötesi bir grup olacağız. Tutarsa… Peki ne zamana kadar ısrar edeceğiz? Ne kadar zaman geçince “tamam, olmuyor, dağılalım arkadaşlar,” diyeceğiz? Yaşım 38 oldu.”
